niedziela, 28 grudnia 2014

Rozdział 73

//Alamer//

Podczas gdy w Auren trwała narada odnośnie planowanego zamachu na Falena, Zdrajca siedział sobie spokojnie przy biurku we własnym gabinecie, sporządzając listę rzeczy, które musi w najbliższym czasie dostarczyć Wespazjanowi. Fakt, dla syna Kardena najlepszym rozwiązaniem byłoby pozostawienie przybranego ojca samemu sobie i czekanie na jego śmierć, lecz ponieważ dał słowo Wiktorii, iż pozwoli mu żyć, przynajmniej dopóki ona nie wygada się o tym, że przeżył, więc czuł się w obowiązku, by słowa dotrzymać. Falen kłamał już wiele razy, kłamie nadal i kłamać zapewne będzie dalej, ale mimo to danego raz słowa nie złamie. Jeśli ktoś zmusi go do przysięgi, przysięgę dotrzyma, chociaż często niechętnie. W przeciwnym razie splamiłby swój honor, a honor dla elfa to świętość. Och, o ile łatwiej by było, gdyby ktoś zdołał wymusić na nim obietnicę o zaprzestaniu dążeń do wojny, lecz niestety sprawa nie była taka prosta. Falen bowiem jest jak dzikie zwierze, którego żadna siła nie zdoła do niczego zmusić, choćby ktoś próbował najróżniejszych sztuczek i stosowała podstępy. Jeśli naprawdę się w jakiejś sprawie zawziął, to nie ulegnie, chociażby miał przystawiony nóż do gardła. W tej sprawie było podobnie. Książę naprawdę wierzył we własną słuszność, więc nie miał zamiaru się wycofać. Zbyt daleko zaszedł, zbyt wielu sojuszników zebrał, żeby teraz zrezygnować.  Musiał doprowadzić sprawę do końca. Albo wygra, albo zginie w walce z Cedricem, ale na pewno się nie wycofa. Na pewno się nie podda.

niedziela, 21 grudnia 2014

FILMIK PROMUJĄCY TDH

Cześć, przepraszam, że tym razem to nie rozdział ;)
Chciałam się z wami podzielić krótkim, bo 2 minutowym mniej więcej, filmikiem promującym (zwiastunem) mój inny blog - Tajemnicę Dark High. Nie wiem czy czytacie TDH, czy nie, ale zachęcam do poświęcenia tych 2 minutek ze swojego życia na obejrzenie go i powiedzenie mi, co o nim myślicie. Może niektórych zachęci, innych może nie, ale zależy mi na waszej opinii ;3 Ja osobiście jestem z niego bardzo zadowolona :D
* Zwisatun wykonała Natalia G, której bardzo za to dziękuję.


Do następnego rozdziału (który będzie niebawem),
                                                                                                                     wasza Meridiane Falori ^^^

sobota, 6 grudnia 2014

Rozdział 72

Gdy tylko wieść o potopie w okolicach Sylur i jego licznych ofiarach dotarła do uszu Cedrica, książę w tempie natychmiastowym zwołał zebranie Zakonu Przymierza. Nie musiał długo czekać na przybycie jego członków, ponieważ wszyscy mieszkali w Auren, aby w takich sytuacjach być zawsze pod ręką. Tak więc w wielkiej izbie konferencyjnej, jednej z najwystawniejszych komnat tutaj, przy okrągłym stole zasiedli  kolejno: lord Seweziel wraz ze swą żoną Clarysą, sir Denirir, hrabia Feligh, książę Herin, reprezentujący siły Cristalionu, książę Even z królestwa Blackraven, sir Nisarian, występujący w imieniu całego Ferishere, lady Georgiana z Wielkiego Księstwa Leveile, Priwettus oraz oczywiście Cedric, Eryk i Nimfadora. Przy stole kilka miejsc ziało pustką. Jedno należące do Rosalindy oraz te Rebio II i jego ojca, który wstąpił do Zakonu trochę później od syna i wypisał się z niego natychmiast po jego śmierci. Albowiem można powiedzieć, że Rebio I wszedł z Cedriciem na wojenną ścieżkę, kiedy na jego zarzuty o to, że Cedric nie zadał sobie trudu odbicia jego syna z rąk Falena, syn Wespazjana odpowiedział lodowato, że nawet gdyby zdecydował się wyciągnąć Rebio II  z niewoli Alamer, zrobiłby to tylko po to, by sam gada mógł ukatrupić. Cedric zwyzywał niedoszłego męża swojej siostry od przeklętych gwałcicieli i .... (tu padło słowo, którego nie wypada przytaczać) pomiotów, po czym powiedział, że morderstwo, którego dopuścił się na nim Falen, było jedyną słuszną rzeczą, którą jego kuzyn zrobił w całym swoim życiu. Rebio I powiedział wtedy, że jego syn nie jest niczemu winny i że to Nimfadora sama się o wszystko prosiła, kusząc narzeczonego swoim niemoralnie wyuzdanym zachowaniem. I w tym momencie książę nie wytrzymał. Za to co ojciec tego zwyrodnialca śmiał powiedzieć o Nimfadorze, która przecież była tu ofiarą, Ced miał ochotę go roznieść na miejscu. Żałował tylko, że nie może być jak Falen i tak po prostu bezkarnie związać Rebio I i trochę po torturować (bo wtedy całe Przymierze mogłoby uznać go za podobnego Falenowi i stanąć przeciwko niemu), więc postanowił załatwić sprawę w białych rękawiczkach. Najpierw pozwolił Rebio I odejść spokojnie do domu, a potem... cóż... Cedric szukał sposobu na tym, by zemścić się na nim (już nie chodziło tylko o to, co powiedział o Dorze, ale bardziej o to, że przecież lord doskonale wiedział, jaka krzywda działa się jego księżniczce i nie kiwnął nawet palcem, by coś zrobić, wręcz przeciwnie, popierał postępowanie syna) i w końcu się doszukał.